Münafıkların Ahiretteki İbretli Durumları

Denildi ki:
Münafıklara, yaptıklarına muvafık olarak muamele edilir. Bu (münafıklara yapılacak muamele), haberde varid oldu:

Münafıklar Cehennem ateşine atılıp; orada uzun süre azab gördüklerinde, Rahman Allah’tan yardım isteyeceklerdir.
Onlara:
"İşte kapılar! Muhakkak Cehennemin kapıları açıldı. Hemen buradan çıkın" denilir.
Münafıklar, hızlıca kapılara koşarlar (Kapılara hücum ederler). Tam kapıya geldiklerinde kapı tekrar üzerlerine kapanır. Cehennemin kuyularına; derekelerine, şeytan ve tağutlar ile birlikte geri döndürüleceklerdir.
Cenâb-ı Allah, onlar için:
"Haberin olsun ki, kâfirler hep hile kuruyorlar. Ben de kurarım onların hilelerine hile."

Hadis-i şerifte
"Kıyamet günü bir nefere (bir cemaate) cennete girmesi emrolunur. Cennete yaklaşırlar ve hatta kokusunu almaya başlarlar. Cennetin köşklerine ve Cenab-ı Allah'ın cennet ehline hazırladığı nimetleri görürler. Nida olunurlar.
'Onları çevirin! Onların cennette nasipleri yoktur' (denilir). Geçmişte ve gelecekte hiç kimsenin görmediği ve dönmediği büyük bir pişmanlık ve hasretle dönerler.

Onlar:
"Ya Rabbi senin evliya kullarına hazırlamış olduğun sevap ve mükâfatı bize göstermeden önce keşke bizi Cehenneme atsaydın" derler.

Allah (c.c.):
"Ben bunu size göstermeyi murad ettim. Çünkü siz benimle halvet ettiğiniz zaman, büyüklükle ön plana çıktınız, (ibadet etmediniz.) Amma insanlar ile karşılaştığınız zaman onlara saygı gösterdiniz, insanlara riyakârlık ettiniz. Kalplerinizde olanın hilâfına (içinizde olmayan imanı) izhar ettiniz. Dünyaya hazırlandınız. Benden korkmadınız. İnsanlara hürmet ettiniz, saygı gösterdiniz, benim kadrimi bitmediniz, beni yüceltmediniz. Siz dünya hukukunu çiğnemekten kendinizi tuttunuz. Fakat kötülükleri benim için terk etmediniz. Yani insanlar için, kötülükten kendinizi alıkoydunuz. Benim için değil, öyleyse bu gün. Sizin hürmetiniz yani çok sevabınız olmasıyla beraber, size 'Elim azab'ımı tattıracağım."

(Ruhü’-l Beyan Tercümesi C:1 S:218-219)

“Cehennem boş olarak kalır” Sözünün Açıklaması

"Cehennem boş olduğu halde kalır" Sözünü iyi kavramak için önce cehennemin tabakalarını ve her bir tabakaya kimlerin gireceğine bakmak lazım. Bilindiği üzere cehennem yedi tabakadır. Ve şunlardır:

1. Cehennem: (insan ve cinlerin âhirette kendisinde azab göreceği ilâhî azabın tecelli ettiği yerin) en yüksek tabakasıdır. Buna "Tabaka-i ulyâ-i nâr" yani ateşin en üst tabakasıdır. Cehenneme, tevhîd ehlinin isyankâr ve günahkârları girecektir.

2. Lezâ: Hristiyanların gireceği yerdir.

3. Hutame: Buraya Yahudiler girecektir.

4. Saîyr: Sabitlerin (yıldızlara tapanların) gireceği yerdir.

5. Sakar: Mecusîlerin gireceği yerdir.

6. Cahîym: Müşriklerin gireceği yerdir.

7. Haviye:Münafık ve mürtedlerin (İslâm dininden çıkanların) gireceği yerdir.

Görüldüğü gibi, isyankâr ve günahkâr olanlar "Cehennem"e gireceklerdir. Hıristiyan, Yahudi, Mecusî, Sabiîn, müşrik ve münafıklar da ilâhî azabın diğer tabakalarına gireceklerdir. Diğer tabakaların her birinin hususî isimleri vardır. Bu isimlerin her birinin Kur'ân-ı Kerimde geçtiği yerler vardır.
Azabın bütün tabakalarının hepsine birden müşterek olarak "Cehennem" de denilmektedir.

Bütün bu açıklamalardan sonra; Muhyiddîn-i Arâbî hazretlerinin keşif yoluyla söyledikleri "Cehennem boş olduğu halde kalır" Sözün iyi açıklanması ve ehl-i sünnet ve'l-cemaate uygunluğunu; son devir Osmanlı dersiâmlarından, ]ilim ile tasavvufu birleştiren şu açıklaması gerçekten konuyu çok güzel bir şekilde ifade edip özetlemektedir:

"Evliya’nın büyüklerinden bazı kâşifler (keşfi açık olanlar) milyonlarca sene geçtikten sonra cehennemin boşaldığını görmüşlerdir. O keşif sahibi evliya’nın boşaldığını gördüğü yer, asi ve günahkâr tevhid ehlinin yeri olan DEREKE-İ ULYÂ-I NÂR’ dır. Yani cehennemin en üst tabakasıdır. Yoksa küfür ehlinin gireceği altı dereke değildir. Çünkü Celal-i İlahide nihayet olmadığı gibi, onun yemişi neticesi olan azab-ı ilahide de nihayet yoktur."

(Ruhü’-l Beyan Tercümesi C:8 S:135-136)

Âhir Zamanda İnsanlarının Durumları ve Ad Kavminin Feci Halleri

Bu (zamanımız), âhir zamandır. Bu zamanda, zahirde ve batında, ölüm ve hayatında kıbleye dönen insanlar çok bulunurlar. (Bu çağda ehl-i sünnet ve'l-cemaat üzere olan kişiler çok çok azdır...)

Söyleyen ne güzel söylemişler:
"Nas (insanlar) gitti, geriye ise ancak nasnâs kaldı." Nasnâs, insanlara benzeyen ve hakikatta insan olmayandır.

1- Onlar Ye'cûc ve Me'cûc'dür.
2- Sureti insan suretinde olan hayvandır.
3- İnsan sureti üzerine yaratılıp, bir şeyde insana benzeyen ve diğer bir şeyde insana benzemeyendir.
4- Adem oğlu değillerdir.
5- Denildi ki, onlar Adem oğlundandırlar...

Ad Kavmi

Ad kavminden bir mahalle ehli; peygamberlerine isyan ettiler; Allâhü Teâlâ hazretleri, onu "nasnâs"' a neshetti. Onlardan her bir adamın aynı yerden çıkan bir eli ve bir ayağı vardı. Onlar kuşlar gibi sıçrıyor ve hayvanlar gibi otluyorlardı.

Hayırlı insanlar neredeler?
Akıl sahipleri neredeler?
Hepsi gelip geçtiler!
VAllahi onlardan çok az kaldı!

(Ruhü’-l Beyan Tercümesi C:7 S: 281)

İnsanların İmtihan Olduğu Şeyler

Cenab-ı Allah'ın buyurdukları gibi "İnsanlara; kadınlar, oğullar, yüklerle altın ve gümüş yığınları, salma atlar, davarlar, ekinler kabilinden şehvetlerin sevgisi bezendi; fakat bunlar dünya hayat'ın geçici şeyleri. Hâlbuki Allah... Âkibet güzelliği O'nun yanındadır’’. (Sure-i Ali İmran, âyet 14)

Dünya ziyneti ve Allah'dan dünya şehvetini istemekle hileye uğratıldılar. Ve uhrevî saadeti istemek, hakikatte o bilinmeyen bir aldatmadır. Allahü Teâla buyurdukları gibi "Allahı aldatmaya çalışırlar.Halbuki Allah,onların aldatmalarını başlarına geçirir." (Sure-i Nisa, âywet 142) Ve bu manada:"Onlar ancak kendi nefislerini aldatıyorlar" buyuruldu.

(Ruhü’-l Beyan Tercümesi C:1 S:222)

Melekler ile Azazil'in, Azan Cinleri Yeryüzünden Kovmaları

Allahü Teâlâ Hazretleri, gök ve yeri yarattı. Melekleri ve cinleri de yarattı. Melekleri sema’da iskân etti (yerleştirdi), cinleri de yeryüzüne yerleştirdi. Cinler, "Cânn"ın evlâdıdır. Cânn, cinlerin babasıdır. Âdem (a.s), beşerin (insanlığın) babası olduğu gibi... Allahü Teâlâ Hazretleri, Cânnı ateşin dumansız alevinden yarattı. Sema ile gök arası onundur. Yıldırımlar oradan iner. Orada oturduklarında nesilleri çoğaldı. Cânnın yaratılması, yerle gök arasında yaşaması, Âdem (a.s)'dan altmış bin sene önceydi. Cânn ve kavmi, bu âlemde, yedibin sene kadar uzun bir ömür sürdüler.
Sonra onların arasında hased (kıskançlık), aşırılık ve zulümler baş gösterdi. Fesat ve fitne çıkarttılar. Birbirlerini öldürdüler.
Allahü Teâlâ Hazretleri, onların başına dünya semasının meleklerini gönderdi. İblis'i onların başına "âmir" tayin etti. İblisin (şeytanın) adı (o zaman) Azâzil idi. iblis, cinlerin en bilginiydi. Yeryüzüne indirildiler. Melekler, cinleri hezimete uğratıp, onları yerden çıkarıp, deniz adalarına ve dağların yüksek tepe ve oyuklarına sürdüler. Arzda sakin oldular. Üzerlerindeki ibadet emri hafif idi. Çünkü meleklerden sınıfın her biri göklere yükselirdi. Korkuları şiddetli olurdu. Dünya semasının meleklerinin işleri bir üsttekilerine nazaran kolay olurdu.

Allahü Teâlâ Hazretleri İblise yeryüzünün mülkünü (saltanatını) ve cennetin hazinelerini verdi, iblisin yeşil zümrüdden iki kanadı vardı. Bazen yerde Allah'a ibadet ederdi,-bazen gökte ve bazen de cennette ibadet ederdi...
Zamanla içine "ucub" girdi. Kendi kendini beğenme kaprisine kapıldı. Kendi kendine şöyle düşündü.
-"Allahü Teâlâ Hazretleri, bu maddî ve manevî saltanatları bana verdiğine göre, ben Allah'a karşı meleklerden daha mükerrem ve sevimliyim'' dedi. Yine böylece dünyaya yönelip onunla olan herkese işinin değiştirilmesi emredilmiştir.

(Ruhü’-l Beyan Tercümesi C:1 S:362-363)

Saçların Nasıl Yapılacağı

Müşrikler, saçlarını başlarında bölüyorlardı. Kitap ehli ise, saçlarını, sarkıtıyorlardı, yani alınlarının üzerine bırakıyorlardı. Onu kısa tutuyorlardı, ona nâsiye saçı denirdi. Efendimiz (s.a.v.) hazretleri, kendisine ilâhî bir hüküm gelmeyen bu konuda kitap ehlinin şeklini muvafık görmüştü. Onların kitaplarında bu bir emir olabilir ihtimali ile... Fakat Cebrail (a.s) indi, saçın ortadan ikiye bölünmesini ona emretti.
Efendimiz (s.a.v.) hazretleri çoğu kere, saçlarını bırakırdı, (kökten kazıtarak) traş olması yoktu. Lakin İmam Gazali hazretleri, bu bizim zamanımızda saçı fazla uzatmayı mekruh görmüşlerdir. Çünkü saçı uzatmak bâzı alevîlerin şiârı (alâmeti farikası)dır. Eğer saçını bırakan kişi alevi değil ise, onlara karışmış ve benzemiş olur.

Cinâyetü'z-zahire”de zikredildi:
Saçı, kıvırcık kıvırcık yapıp dalgalandırmak, saçları (yani ondüle) yapmak, erkeklere haramdır. Çünkü erkeklerde, saçları uzatıp lüle lüle yapılması, fesatlıklara yol açmaktadır.

(Ruhü’-l Beyan Tercümesi C:2 S:21)

Şeytanın Kandıramadığı Mümin İçin Hileleri

"Şeytan", mü'mini aldatmaktan yorulduğu ve aciz kaldığı zaman, mü'mine vesvese vermek, iğvâ ile mü'mini bozmak için, insanlardan taşkınlık yapan ve haddini aşanlara gider. Mü'mini fitnelere düşürmek için, onu aldatır. (Ve o azgın ve taşkın kişiyi mü'minin başına musallat eder...)

Mâlik bin Dinar (r.h.) hazretlerinden rivayet olundu:
"Bana insanların şeytanları, cinlerin şeytanlarından daha şiddetli ve daha tehlikelidirler. Bu (şundandır:) Çünkü ben cinnî şeytanlardan Allâhü Teâlâ hazretlerine sığındığım zaman (eûzü çektiğimde) onlar benden (kaçıp) giderler, insan şeytanları ise bana gelirler ve ayan (göz göre göre) beni günaha çekerler..."

(Ruhü’-l Beyan Tercümesi C:8 S:31)