Osmanlıcada -ı ve -i Hakkında yardım.

Başlatan borb, 02 Mayıs 2010, 17:29:29

« önceki - sonraki »

0 Üyeler ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

borb

Selam,

Kelimelerin sonlarına gelen, -ı ,-i ' Hâsıl-ı Kelam,Ateş-i aşk' gibi...
Cümlelerin hangi kurala göre oluşturulduğunu,anlamlarını,Türkçe karşılıklarını,
Hangi kelimerin ardından kullanılır,hangisinden sonra kullanılmaz,
bunları açıklayabilicek birisi varsa sevinirim.

Sağolun.

ankebut-57


A.s.

Bunlar Osmanlıca'da kullanılan farsça izâfet terkipleridir. Farsça izafet ve sıfat terkiplerinde birinci kelimenin sonunda bulunan "esre", "i" veya "yi" eklenmek suretiyle gösterilir. Osmanlıca'da sıkça kullanılan bir terkiptir. Ateş-i aşk yani aşkın ateşi manasına. Aynı şekilde Arapça'daki muzaaf - muzaafün ileyh terkibi, buna karşılık gelmektedir. Osmanlıca'da ise bu şekilde Arapça ve Farsça terkipler sıklıkla kullanılır.



Âlimleri irfan sahib eden, üç harf ile beş noktadır.(عشقْ)
Mü'minleri duhûlü cennet eyleyen, beş harf ile üç noktadır. (ايمان)

www.ayasofya.org