Bir kalp;
Günahtan tevbe edinceye kadar sahibini sıkıştırıyorsa
Zikirsiz ibadetsiz bir günü sıkıntılı görüyorsa
İbadet etmekten yemeden-içmeden daha çok zevk alıyorsa
Virdini (zikrini) unuttuğunda malını kaybetmiş gibi üzülüyorsa
Namaza durduğunda dertlerini unutuyorsa
Vakit harcamada cimri ise
Bir amelden çok o amelin kabul olması ile ilgileniyorsa..

O kalp diridir

alıntı

“Bu kapıdan kol ve kanat kırılmadan geçilmez.
Eşten, dosttan, sevgiliden ayrılmadan geçilmez.
İçeride bir has oda, yeri samur döşeli.
Bu odadan gelsin diye çağrılmadan geçilmez.
Eti zehir, yağı zehir, balı zehir dünyada
Bütün fani lezzetlere darılmadan geçilmez.
Varlık niçin, yokluk nasıl, yaşamak ne, top yekun?
Aklı yele salıverip çıldırmadan geçilmez.
Kayalık boğazlarda yön arayan bir gemi,
Usta kaptan kılavuza varılmadan geçilmez.
Ne okudun, ne öğrendin, ne bildinse berheva;
Yer çökmeden, gök iki şak yarılmadan geçilmez.
Geçitlerin, kilitlerin yalnız onda şifresi;
İşte, işte o eteğe sarılmadan geçilmez

                                                       Mevlana Celaleddin Rumi

İnsanlar arasında iyilikten başka hiçbir üstünlük kabul etmem.
Karakterin olmadığı yerde, ne büyük sanatçı, ne de büyük mücadele adamı vardır.
Orada var olan, zamanın yok ettiği, içleri boş yaratıklardır.
Bütün mesele, büyük görünmek değil, gerçekten büyük olmaktır.
                                                                                                   ~Ludwig van Beethoven ~

Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;


aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim.

"Bu hayat bu şeyler benimdir" diyen herkes yanılmıştır. Boş bir inançtır bu. Hayatını ölümün elinden kurtaramayan insan, bu benim hayatımdır demen hakkına sahip değildir. İnsan yalnızca şunu söyleyebilir : "Bu hayat bana sadece verilmiştir."

    mustafa ulusoy-giderken bana bir şeyler söyle

  Bir gün,Allah'a inanmayan biri,ormanda gezintiye çıkmış,çevresindeki güzellikleri seyrederek,''Evrim ne güzellikler yaratıyor!''diye düşünüp keyifle dolaşıyormuş.Birden arkasında kocaman bir ayı belirmiş ve onu kovalamaya başlamış.Adam bütün gücüyle kaçıyor,ama arkasına her bakışında ayının kendisine biraz daha yaklaştığını fark ediyormuş.Dakikalar süren bir kaçışın sonunda,ayağı yerdeki bir dala takılarak düşmüş.Kurbanına yetişen ayı,bir anda üzerine çullanarak pençesini kaldırmış.Tam vurmaya hazırlanırken adam bağırmış: ''Tanrım!''Bir anda zaman durmuş,ayı donmuş ve ormandaki nehir akmaz olmuş.Orman kararıp,gökyüzünde bir ışık huzmesi parlamış.Çok derinlerden gelen bir ilahi ses:!!Yıllarca bana inanmadın,her şeyi bir sebebe,mesela yaradılışı kozmik bir kazaya bağladın; hala sana yardım etmemi mi istiyorsun? demiş.Adam utanç içinde:''Biliyorum,bunca yıl inançsız gezdikten sonra,aniden dindarlaşıp sizden yardım istemem haksızlık;ama belki ayıyı dindar yapabilirsiniz!''demiş.Birden herşey eski haline dönmüş.Işık kaybolmuş,ormandaki nehir akmaya başlamış.Ayı pençesini göklere doğru çevirerek konuşmaya başlamış:''Tanrım! Senin rızkınla orucumu açıyorum,hamdolsun verdiğin nimetlere!''