Sır bir namustur; onu koruyan ister kendisine ister başkasına ait olsun, namusu korumuş olur. Onu ifşâ eden ise, şeref ve haysiyetini açıkta bırakmış ve ona değerince itibar etmemiş sayılır.
İnsanın, sırrını emanet edeceği kimse, kendisine namus emanet edilecek kadar emin ve onu muhafaza hususunda, kendi namusunu korumadaki titizliği kadar hassas olmalıdır. Emin olmayana emanet, sırrı namus bilmeyene de sır tevdi edilmemelidir.
Sır tutma ve başkalarının sırrına saygılı kalma, tamamen irade ve idrakla alâkalı insani bir meziyettir. İradesiz kimselerin sır tutmaları beklenemiyeceği gibi; yaptığı işlerin ve söylediği sözlerin akıbetini idrak edemeyecek kadar safderun kimselerin de ketûm olmaları düşünülemez.
Bir insanın,emanet ettiği sırrını birkaç defa ifşâ etmiş birisine, yine de sır vermesi, onun idraksizliğine ve sırdaş seçiminde aczine delâlet eder. İnançla gönlü oturaklaşmış ve gözü açılmış birisi, hayatında bu kadar aldatılıp, bu kadar iğfal edilemez.
[IMG]http://i.imgur.com/E3mvp.png[/img] (http://www.fazilettakvimi.com)