Askerdeki dostumdan gelen mail

[antisiyonist]

Bir yerlerde tıkanıp kaldığında hayat, soluk almak güçleştiğinde, yüreğin
susup, mantığın sürüklemeye başladığında ayaklarını, dağlara dönmeli yüzünü
insan.

Yeni patikalar, yeni yollar seçmeli, yüreğini ferahlatacak; yeni insanlarla
tanışmalı, yeni kesifler yapacak...

Hep isteyip de, bir gün yaparım diye ertelediği ne varsa,gerçekleştirmeyi
denemeli!

Her gecen gece, ölüme bir gün daha yaklaştığını; zamanın bir
nehir,kendisinin bir sal olup da, O dursa da yolculuğun devam ettiğini
anlamalı.

Bas dondurucu bir hızla geçiyorsa birbirinin ayni günler, her aksam ayni can
sıkıntısıyla eve giriliyorsa, değiştirmeye çalışmalı bir şeyleri; küçük
şeylerle başlamalı belki; örneğin, bir kaç durak önce inip servisten,
otobüsten; yürümeli eve kadar, yüreğine takmalı güneş gözlüklerini;
gördüğünü hissedebilmeli!

Sağlığını kaybedip, ölümle yüz yüze gelmeden önce, değerli olabilmeli hayat!

İlla büyük acılar çekmemeli, küçük mutlulukları fark etmek için!

Başkasının yerine koyabilmeli kendini; ağlayan birine "gül", inleyen birine
"sus" dememeli! Ağlayana omuz, inleyene çare olabilmeli!

Su; adaletsiz, merhametsiz dünyaya ayak uydurmamalı; sevgisiz, soysuz
kalarak! Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gulden, derin bir soluk alıp,
hapsetmeli kokusunu içine...

Güneşin doğuşunu seyretmeli arada bir, seher yeli okşamalı saçlarını...

Karda, yağmurda; sevincine, coşkusuna; fırtınada boranda; öfkesine, isyanına
ortak olabilmeli doğanın!

Bir çocuğun ilk adımlarında umudu; bir gencin düşlerinde geleceği; bir
yaşlının hatıralarında geçmişi görebilmeli!

Çalışmadan başarmayı, sevmeden sevilmeyi, mutlu etmeden mutlu olmayı
beklememeli!Ama küçük, ama büyük; her hayal kırıklığı, her acı; bir fırsat
yasamdan yeni bir şeyler öğrenebilmek için; kaçırmamalı!

Çünkü; hiç düşmemişsen, el vermezsin kimseye kalkması için, hiç çaresiz
kalmamışsan, dermanı olamazsın dertlerin; ağlamayı bilmiyorsan, neşesizdir
kahkahaların; merhaba dememişsen, anlamsızdır elvedaların...

Ne, herkesi düşünmekten kendini, ne; kendini düşünmekten herkesi unutmamalı!
Bilmeli; çok kısa olduğunu hayatin; hep vermek ya da hep almak için...

Sadece, anlatacak bir şeyleri olduğunda değil, söyleyecek bir şey
bulamadığında da dinleyebilmeli! Akli ve kalbiyle katılabilmeli
sohbetlere...

Hafızası olmalı insanin; hiç değilse, ayni hataları, ayni bahanelerle
tekrarlamaması için! Soruları olmalı, yanıtları bulmak için bir omur
harcayacak! Dostları olmalı, ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak!

Herkese yetecek kadar büyük olmalı sevgisi; ama, kapasitesi sinirli olmalı
yüreğinin ki, hakkini verebilsin sevdiklerinin; zaman bulabilsin; bir
teşekkür, bir elveda için...

Yasam dedikleri bir sınavsa eğer; asla vazgeçmemeli sevmek ve öğrenmekten;
ama, herkesi sevemeyeceğini de her şeyi bilemeyeceğini de fark edebilmeli
insan!

Tıpkı, her şeye sahip olamayacağı gibi...

Zamanın ninnisiyle, uykuda geçirmemeli hayati!

o şimdi Gaziantepte kardeşi yaşındaki silah arkadaşlarıyla askerlik yapıyor.(M.Ağca)
(paylaşmak istedim antisiyonist)

[İsra]

çok anlamlı ve güzel bir yazı

arazmıda olmasanızda paylaştığınız için Allahrazı olsun