Gunah isleyenleri sevmek

[Oruc_Reis]

“Fâsıkları sevmek” de kötü huy ve ahlâktır.
Bu da müminler için mânevî hastalıktır.

Haram işleyenlere (Fâsık) dendiği gibi,
Fısk’ın en kötüsü de (Zulm etmek)tir tabii.

Çünkü zulüm günahı, işlenilir açıkca.
Ve ona “kul hakkı” da karışır hem de çokça.

İsyâna teşvik edip Müslümanları bir bir,
Fısk’ın yayılmasına sebep olan, (Fâcir)dir.

Bid’atı yayanları ve zâlimleri seven,
Onların günahına ortak olur o aynen.

Resûlullah buyurdu: (Fâsıkların fıskına,
Kudretleri var iken, kimse mâni olmazsa,

Bunların tamamına o zaman cenâb-ı Hak,
Dünya ve âhirette azab eder muhakkak.)

Bir kimse, hem ibâdet ve hem de fısk yaparsa,
Daha çok yaptığının ismi verilir ona.

Eğer bu iki hâli eşit ise, hâliyle,
Bir yönüyle sevilir, sevilmez bir yönüyle.

Kıyâmet yaklaştıkça, eser küfür rüzgârı.
Artar câhil, yalancı, fâsık din adamları.
“Âlime düşmanlık” da kötü huydur elbette.
Böyleleri çok pişman olurlar âhirette.

İslâm ilimleri ve İslâm âlimleriyle,
Alay eden, İslâmdan çıkabilir hâliyle.

Bir insan, hocasına hakaret edilirken,
Ses çıkarmaz, susarsa, aşağıdır köpekten.

Eğer fâsık olmuş ve düşmüş ise bid’ate,
Böylesini sevmemek lâzım olur elbette.

Ancak dünya işleri sebebiyle bir insan,
Bir âlimi sevmezse, günah olur o zaman.

Hangisi ileriyse ihsân ve ibâdette,
Daha çok sevmek lâzım az olandan elbette.

Allah için düşmanlık yapmak isteyen kişi,
Önce kendi nefsine yapmalıdır bu işi.

Resûlullah buyurdu: (İnsan, kimi dünyada,
Severse, onun ile olacaktır ukbâda.)

Kimde Hubbu fillah ve Buğdu fillah var ise,
Bilmeli ki, tam îman sahibidir o kimse.

Yâni cenâb-ı Hakkın sevdiklerini sevmek,
Sevmediklerini de kötü bilip sevmemek.