Allahım! Habbâba yardım et

[Oruc_Reis]

Allahım! Habbâb’a yardım et!”

Hazreti Habbâb bin Eret, demirci olup, kılıç yapardı. Peygamber efendimiz onun dükkânına gider, onunla görüşürdü. Bu görüşmelerinin netîcesinde Hz. Habbâb Müslüman olmuş, ebedî saâdet yolunu tutmuştu.
Hz. Habbâb koruyucusuz olmasına rağmen, Müslüman olduğunu açıklamaktan çekinmemişti. Kureyşli müşrikler onun İslâma girdiğini duyunca, ona işkence ve eziyet etmeye başladılar. Çıplak vücuduna demir gömlek giydirip, en sıcak günde, vücudunun yağı eritilircesine, güneş altında tutulduğu olurdu. Güneşten kızgın hâle gelmiş, ya da ateşle kızdırılmış olan taşa, çıplak sırtı bastırıldığı hâlde, söyletmek istedikleri küfrü gerektiren sözleri, ona söyletemezlerdi! O büyük bir îmânla; “Allah birdir, Muhammed aleyhisselâm O’nun Peygamberidir” diye haykırırdı. Bunun üzerine müşrikler hırslarından deliye döner, daha fazla işkence yapmaya başlarlardı.
Zâlim müşrik kadın Ümmü Enmâr, himâyesinde olan Hz. Habbâb’ın Müslüman olduğunu öğrenince, şaşkına dönmüştü. Ona göre olacak bir şey değildi. Şirk ve küfür kirleriyle, kalbi simsiyah olmuş, basireti körelmiş bu zavallı, Habbâb’ın kalbindeki îmân nûrunu nereden görebilecekti? Gözleri bakıyor, ama hakîkati göremiyordu.
İşte bu Ümmü Enmâr da, ateşte kızdırdığı demirle, Habbâb’ın başını dağlardı. Habbâb; Peygamberimize varıp Ümmü Enmâr’ın yaptıklarını arz etti. Bunun üzerine Peygamberimiz; “Allahım! Habbâb’a yardım et!” diyerek duâ edince, Ümmü Enmâr, başından bir derde tutulup, köpeklerle birlikte ulur oldu!
Kendisine, “Başını, dağlat” diye tavsiye edildi. Bunun üzerine, Habbâb; demiri, alır, ateşte kızdırır, zalim kadın Ümmü Enmâr’ın başını, onunla dağlardı! Zâlimin zulmü elbette hesapsız ve cezâsız kalmayacaktı. Böylece adâlet-i İlâhi tecelli etmişti. Bu sefer Hz. Habbâb, kendi isteği üzerine Ümmü Enmâr’ın başını dağlıyordu.
Yıllar geçtiği hâlde bile, Habbâb’ın sırtındaki yanıkların izleri, alacaları kaybolmadı! Hz. Ömer, Halîfeliği sırasında, Habbâb’a, müşriklerden çektiği işkenceyi sormuştu. Habbâb, “Ey mü’minlerin emîri! Bak sırtıma!” dedi. Hz. Ömer sırtına bakınca, “Doğrusu ben, insan sırtının bugünkü gibisini hiç görmemiştim!” buyurdu. Bunun üzerine, Habbâb dedi ki:
- Benim için bir ateş yakmışlardı da, ben, onun üzerine sürüklenip atılmıştım. O ateşi, ancak benim sırt etimin yağı söndürmüştü!

[İsra]

ne kadar kötü işkencelere maruz kalmışlar ve buna rağmen pes etmemişleri bu da hakiki imanın ne kadar etkili olduğunu gösteriyor bize