arkadas

[abdülhamid]

Savasin en kanli gunlerinden biriydi.
> Asker en iyi arkadasinin az ileride, kanlar icinde yere dustugunu
>gördü.
> insanin basini bir saniye siperden cikaramayacagi gibi bir ates
>altindaydilar.
> Asker tegmenine kostu hemen:
> - Komutanim, bir kosu arkadasimi alip geleyim mi?
> "Delirdin mi?" der gibi bakti tegmen...
> - Gitmege degmez oglum, arkadasin delik desik olmus.
> Buyuk olasilikla ölmustur bile. Kendi hayatini da tehlikeye atma
>sakin!
> Ama asker o kadar israr etti ki, tegmen izin vermek zorunda kaldi.
> - Peki, dene bakalim!
> Asker yogun ates altinda firladi siperden ve mucize eseri,
> arkadasinin yanina kadar gitti, yarali arkadasini sirtlandigi gibi
>tasidi.
> Birlikte siperin icine yuvarlandilar.
> Tegmen kosup yaraliya bir goz atti ve nefes nefese bir kenara
>yikilmis askere döndu:
> - Sana hayatini tehlikeye atmaya degmez, dememis miydim! Bu zaten
>ölmus...
> - Degdi Komutanim, degdi! dedi asker.
> - Nasil degdi, arkadasin zaten ölmus, görmuyor musun?
> - Gene de degdi komutanim, cunku yanina vardigimda henuz
>yasiyordu...
> Ve onun son sözlerini duymak, dunyalara bedeldi benim icin...
> Ve, hickirarak, arkadasinin son sözlerini tekrarladi:
> "Gelecegini biliyordum!"
> GELECEGINI BILIYORDUM!
> Kalbimizde "arkadaslik" denilen bir mucize var. Nasil
>
> oldugunu,nasil basladigini bilemezsiniz. Ama bunun ozel bir armagan
> oldugunu,Allah'in bir lutfu oldugunu bilirsiniz.
> Gercekten de arkadaslar nadide mucevherlerdir.
> Yuzunuzu guldurup, basarmaniz icin cesaret verirler.
> Sizi dinlerler ve kalplerini acmaya hazirdirlar.
> Bugun arkadaslariniza, onlarla ne kadar ilgilendiginizi gosterin.