Hayallerimiz robotlaşmasın

Başlatan İsra, 18 Nisan 2010, 13:35:39

« önceki - sonraki »

0 Üyeler ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

İsra

Fırsat verin zorlaştırmayın

Çocuklarımıza kendilerini geliştirmeleri için uygun fırsatlar sunalım; ama tüm bunları onları gereğinden fazla zorlamadan yapalım.

Günümüzde pek çok kimse, çeşitli sebeplerle, bir ya da en fazla iki çocuğa sahip olmayı arzular. Çocuklarımıza daha iyi bir hayat sunabilmek için şartlarımızı zorluyor ve önceliklerimizi çocuğun hayatına göre belirliyoruz. Buraya kadar her şey yolunda gibi görünüyor. Fakat aynı zamanda içinden çıkılması zor bir tuzağın içine girdiğimizi fark edemiyoruz. Çocuğumuz için her şeyin en iyisini isteyip çocuğumuza her durumda en iyisini sağlamak için çabalarken beklentilerimizi de bu oranda artırdığımızı göremiyoruz.

Beklenti dolu sözler

“Dünya kadar para döktük eğitimin için, sınavdan aldığın not bu mu?”
“Eşyalarını toplamaktan yoruldum, ben demeden odanı toplamayı öğren”
“Yemekten sonra dişlerini fırçalamayı unutma diye kaç kere söyledim!”
“Basketbol oynamak istemiyorum da nerden çıktı, arkadaşlarının hepsi oynuyor!”
“Neden hâlâ buradasın? Bir kere de ben söylemeden ödevini yapmaya başla!”

gibi beklenti dolu sözleri kim bilir kaç kez çocuğumuza söylemişizdir ve her söylediğimizde ne büyük hayal kırıklığına uğramışızdır.

Çocuğumuzla ilgili hayallerimiz ve beklentilerimiz vardır, olmalıdır da; beklentilerimiz bizi hayata bağlar. Ancak beklentilerimiz; çocuğumuzun ihtiyaçlarının, becerilerinin ve isteklerinin önüne geçtiği anda hayat bizler için zorlaşabilir.

Robot mu istiyoruz?

Şimdi, doğmadan evvel hayalini kurduğumuz o bebeği tekrar düşünelim. Yoksa hayallerimizde, evimizde her şeyi mükemmel ve eksiksiz yapacak bir robot mu istiyorduk? Zamanı gelir gelmez uyumaya giden, yapılacak ödevi gününden önce bitiren, her sınavdan tam puan alan, derslerinde çok başarılı, mükemmel bir robot muydu hakikaten istediğimiz? Öyle olsalar daha mı mutlu olacaktık? Peki, anne ya da baba olmanın keyfi nerede kaldı?

Çocuklarımızın eksiklerini gidermek, onları eğitmek ve yetiştirmek aslında bizler için en büyük keyiftir. Öğretmenin ayrı bir hazzı ve heyecanı vardır. Yeter ki çocuklarımızı tanıyalım; onların ihtiyaçlarının, potansiyellerinin farkına varalım. Çocuklarımıza kendilerini geliştirmeleri için uygun fırsatlar sunalım; ama tüm bunları onları gereğinden fazla zorlamadan yapalım. Hayallerimizin robotlaşmasına lütfen izin vermeyelim.

F. Sinem Bütün