Mutluluğa açılan kapılar

[İsra]

İnsanın açmakta zorlandığı kapılar olur bazen... Kapının dışında bekler, strateji geliştirirsiniz önce...

Kimi zaman omuz vurup kapıyı kırmayı düşünür, kimi zaman kibarca çalıp nezaketin bütün dekoratif unsurlarını takınarak içeridekileri etkilemeyi veya orada zamanlar boyu bekleyip fark edilmeyi umarsınız...

Hedef kapının açılmasıdır sizin için... Ve içeri girmek...

Bu birbirine çok zıt üç ihtimalin hangisinin önce deneneceği, karakterin rengini ortaya koyar... İlk iki ihtimalin alt seçenekleri vardır. En barizi başkasına açtırmaktır. Kırarak veya nezaketle... Sonra siz usulca süzülürsünüz içeri o başkasının gölgesine sığınarak...

Ancak kapının dışında fark edilmeyi bekleyenler sadece beklerler... İşin çetin tarafı bu bekleyiş esnasında girip çıkanları seyretmektir ki insanın yüreğini kanatır... Bir adım sonrası da oradan çekip gitmekle, beklemeye devam etmek arasındaki tercihi yapamamaktır ve ayrı işkencedir...

Bazı kapılar zor açılır bazıları için... Nasıl bir kilit ve nasıl bir anahtar... Bu sorulara verilecek cevaplar...
Ve bilhassa girip çıkanlar, kapının ve içeridekilerin kalitesini ortaya koyar... Bekleyenin kalitesine de, hangi kapının önünde beklediğine bakarak karar verebilirsiniz...

Sizin için ne kadar çok kapı açılıyorsa... Ne kadar çok kişi açılan kapıların ardında, gülümseyerek karşılıyorsa sizi...
O kadar mutlusunuz demektir...

Ama kırarak açtığınız, zorla açtığınız veya açtırdığınız kapılar ve hatta omzu daha sağlam birilerine açtırdığınız kapılar ve dahi şerrinizin korkusundan açılan kapılar geleceğinize mutsuzluk olarak yazılacaktır...

O kapılardan paçanızdan karanlık akarak girersiniz... Ve size tebessüm etmek kapıların sahipleri için yorgunluktur...

Hangi kapı, hangi kilit ve hangi anahtar... Boşverin siz kapıları... Kalbinizin kapısını açık tutun; bütün kapılar açılır...
Hem de mutluluğa...

Murat Başaran