Dün... Bugün... Yarın...

[Günbatımı]

Parçalı bir şey icat etti insan...

Bir parçasına dün dedi, diğer parçasına bugün, öteki parçasına da yarın...

Sonra fesat karıştı zamana ve insan bugünü unuttu!

Dünü düşünüp pişman oldu, yarını düşünüp telaşlandı!..

Ama işin ilginç tarafı; tüm bu telaş ve pişmanlıkları, yine güneş doğup batıncaya kadar yaşadı...

Farkında olmadan rezil etti bugününü...


Oysa yarın, bugüne dün diyor; dün de bugün için yarın diyordu.

Bir türlü beceremedi! Bir eliyle yarına, diğer eliyle düne yapıştı.

Bugünü eline yüzüne bulaştırdı... Mutsuz oldu insan...

Ve ne gariptir ki yarının telaşını da, dünün pişmanlığını da hep bugün
yaşadı; ama bugünü hiç yaşayamadı...

Ne yarın... Ne de dün!..