30 Ağustos Hikayesi Ve Bugünkü RUH

[izmirli]

26 Ağustos' da büyük taarruzla 30 Ağustos' da Zafere ulaşıldı...

Nice canlar gitti ve kanlar toprağı ıslattı.

Büyük bir coşku içinde her yıl kutlanıyor bu zafer.

Ama...

İşte o günden bugüne ama ile başlayan soru işaretleri beliriyor zihinlerde.

Öncelikle, bu büyük taarruzun amacını hatırlayalım !

Topraklarımızı işgal eden ve şehit kanlarının üzerine yerleşmek isteyen düşmanları defetmekti.

Hür ve Özgür bir devlet olma adına verilen bir savaştı. Hiç bir şekilde bir yerlere bağımlı olmadan karar alabilen bir ülke olma adına canlar verilip kanlar akıtıldı.

Arkada yetimler, eşsiz gelinler ve vatan adına dağılan aileler kaldı. O zamanın şartlarında bu fertler yetim kalmaktan veya dağılmış aile olmaktan şikayetçi değildi sanırım.

Çünkü bir dava vardı... VATANI DÜŞMAN İŞGALİNDEN KURTARMAK...

İnançlı bir toplum olarak, özgürce inancını yaşamak için değil miydi bu mücadele ?

Sütçü imamın savaşı niçindi ? Hür bir inanç için, özgür bir devlet ve millet birlikteliği için değil miydi ?

Büyük taarruzda Irk olarak, Kürt, Laz, Çerkez, Türk omuz omuza çarpışmadımı ?

Her biri ırk ayrımı yapmadan arkadaşına " bana bir şey olursa ailem sana emanet" deme dimi ?

O halde bugün yaşadıklarımız nedir Allah aşkına ?

***

Nedense belirli günlerde bazı tarihi meziyetlerimizi hatırlayıp, Bir TÜRK bütün DÜNYA' ya bedeldir diye göğsümüzü gerip gururlanıyoruz.

Hakkımız değil mi ?

Elbette sapına kadar ve sapından sonra da haklı bir gurur yaşıyoruz.

Peki bugün ?

Yıllar öncesi verilen büyük mücadeleye yakışır bir RUH taşıyan MİLLET MİYİZ ?

Bu sorunun cevabını dürüstçe verirsek eğer gerçekleri görebiliriz.

Şuan bile, sularımızda savaştığımız ülkelerin gemileri mil mil ilerlemiyor mu ?

Ekonomi anlamında özgür müyüz yoksa manda sistemi ile mi çarkı çeviyoruz ?

Milli ruh anlamında sizce hala eski Devlet ve Millet ruhuna sahip miyiz... ?

Yapmayın....

Kendimizi kandırmayalım !

Gerçekleri kabullenmeli ve bir an önce üstümüzde bulunan ölü toprağını atmalıyız...

Zafer bayramımızı kutlayalım ama sadece adet yerini bulsun kabilinden olmasın bu kutlamalar. Her bayramda milli duygularımızı daha da güçlendirelim.

Eğer mukaddes saydığımız değerlerin anlamını yitirerek kutlama yapıyorsak yazık, çok yazık...

Devlet ve millet ruhunu kabullenmiş bir gençliğe ve nesile ihtiyaç var...

Bence mi; ger geçen gün benliğimizden ve kimliğimizden bir şeyler kaybediyoruz...

Ecdadımıza layık bir millet olmamız dileklerimle...

Milli duyguların kaybedilmediği nice 30 Ağustoslara.

[Àkib]

Doğru yazmışsın İzmirli, Allah duanı kabul etsin. Hepiniz bu günü, yani atalarımızın dini ve vatanı için verdikleri bu canları, onların hakettiği ve kabul ettiği şekil ve usülde hatırlamak isteriz. Onlar neden ve ne için şehid oldular ve bizden ne bekliyorlar? Bu soruyu cevablamak gerekir.

Bu harb hepimizin, yani hiç bir ırk farkı yapmadan, harbiydi. Ben kalkıp da, benim atam, dedem bu memleketi kurtardı desem ne kadar hotgam, fevri, nefsi ve egoistçe bir davranış olur değil mi? Bir vatan kıyama geçti ve bir halk bu vatanı Allah'ın izniyle müdafaa etti, sadece benim dedem değil, dedelerimiz. Onlar hâşâ bir "mücize yaratma" ya girişmediler. Mucize, Allah'ın izniyle, O'nun elçilerine yakışır. Lakin "YARATMA" zaten Allah cc ye mahsus bir fiiliyattır. (Şimdi yaratma meselesine de nereden girdin diyeceksin, bazı gazeteler bu harbin birisi tarafından, hâşâ, "mucize yaratarak " başarıldığı yazıyorda, oraya atfen diyorum.)

Bilmem kimin ataları sözde mucize yaratır amma, bizim atalarımız Allah'ın verdiği manevi güç ve üstün zekâ ile girdikleri muharebeden galib çıkmışlardır. Bugünlerde bunun şuurunda da olmak gerekir. Lakin memleketimizde hâşâ "YARATMA" heveslileri çok  e56)). Allah cc hepimizi onların ve bütün YARATIKlarının şerrinden muhafaza buyursun. Amin. 

[ihvan]

teşekkürler kardeş...