Şimdi

[Mahi]

Mühim işlerimizi tehir etmeyi severiz. Bazılarımızda bu, tembellikten ve ihmalden ziyade mükemmeliyet aşkıdır. O işi ehemmiyeti nispetinde muhtaç olduğu geniş zamana, huzura bırakırız. Yarını bugünden daima daha müsait farzetmekten doğan bu masumiyetin cezası o işin asla yapılamamasıdır.
Yaşadıkça anlarız ki ne yapmak istiyorsak, ne yapabileceksek şimdiden başlamalıyız. Ancak şimdiye hakimiz. Hayat birbirinin peşi sıra geçen şimdilerin yekûnudur. Her kaybolan şimdi bir daha gelmemek üzere geçip gitmiştir ve şimdiyi anlamayan hayatı anlamaz. “Şimdilik durmak” değil, “şimdiden başlamak.”
Şimdiye hürmet edelim. Şimdi ne yapıyorsunuz, ne ile meşgulsünüz? Bütün imkanlar buradadır. Muhakkak olan şey yalnız bu şimdiden ibaret. Projelerimizi geciktirmeyelim, şu an bizim midir? Boş muyuz? Şimdi başlayalım. Yarının şimdileri bu anın şimdisi kadar muhakkak değildir. Bu dünyada az çok bir şey yapmış olanların hepsi “şimdi”yi keşfetmiş insanlardır. Ânın kıymetini bildiler, zaman denilen şeyin yalnız şimdiden ibaret olduğunu anladılar.
Her şey ancak şimdi mümkündür. Biraz sonra şüpheli, daha sonra çok şüpheli. İşlerimizin en mühimini şimdiye en yakın plana alalım. En mühim işimiz olan nefes almayı tehir etmediğimiz ve şimdi yaptığımız gibi. Yemek ve su biraz daha geciktirilebilir, çünkü daha az mühimdir. Biz ise işlerimizi ehemmiyetleri nispetinde geciktirmeyi severiz.
Bütün iktidarsızlıklar, irade hastalıkları, tembellikler, vehimler tereddüdler, savsaklama illetleri, şimdinin kıymetini bilmemekten gelir. Fânilik şuurunun eksikliğidir. Günlerin tükenmeyeceği zannından doğan aldanıştır.
Canı tez, velût, çalışkan, idealist adam, şimdinin içindeki imkanları kaçırmak istemeyendir.çünkü bu imkanlar kaçar, çünkü bu imkanlar birbirine benzemez, bu imkanlar fırsatlardır, fırsat ise kaçar ve geri gelmez.
Her “şimdi”nin içinde bir fırsat gizlidir. Boşuna geçen “şimdi”ler kaçırılmış fırsatlardır. Her gece kendi kendimize soralım: “Kimbilir bugün kaç şimdi kaybettim!”
Kahvelerde her gün sayısız “şimdi”ler kayboluyor. Bir garp mütefekkiri, insanı boş vakitlerinden tanıyordu. İnsan boş vakitlerinde hüviyetini bulur. Boş vakitlerimiz baştan başa bize ait “şimdi”lerle doludur.

Her ânımızın imkânları ve verimleri üstünde hassas olmak! İşte bütün mesele!...

Peyami SAFA - Objektif 7 - ( Eğitim- Gençlik- Üniversite)

[Tuğra]

"Yarınlar rahatlarına kıyanlarındır."

Büyük insanların büyük hedefleri olur, büyük hedeflerin büyük bedelleri olur.

Bedel ödemeden hiç kimse başarılı olmamıştır ve olmayacaktır. Bedel; hedefimize ulaşmak için yapmamız gereken ancak yapmayı istemediğimiz, yaparken acı çektiğimiz, stres yaşadığımız durumlardır.

Bedel;

Diş ağrısında kurtulmak için, diş çektirmenin acısını çekmenizdir,

Bedel;

İşe geç kalmamak için sabah erkenden yollara düşmektir,

Bedel;

İstediğiniz elbiseyi almak için yüklü bir parayı harcamaktır

Bedel;

Tüm arkadaşlarınız sinemaya giderken sizin dershaneye gitmenizdir,

Bedel;

Tüm arkadaşlarınız en sevilen TV programını izlerken, sizin odanızda kitaplara boğulmanızdır,

Bedel;

Tüm arkadaşlarınız bir araya gelip eğlenirken sizin tek eğlencenizin test çözmek olmasıdır,

Bedel;

Ödüle ulaşmak için, istenmese de yapılması gerekeni yapmaktır.

Bedel;

Herkesin severek yaptığı, sizin severek yapacağınız, ama hedefinize ulaşmak için yapmamanız gereken etkinliklerden vazgeçmek, yapılması gerekeni yapmaktır.

Bir öğrencinin en önemli hedefleri, okulda başarılı olmak, eve iyi bir karne götürmek, ÖSS de istediği bölümü kazanmaktır. Kararınızı verin, hedefinize ulaşmak için nelerinizi feda edebilirsiniz. Soğuk kış günlerinde sıcak yatağınızı terk edebilir misiniz?

Her gün hiç sıkılmadan yılmadan yüzlerce test çözebilir misiniz? Herkes eğlenceye giderken, siz odanızda masanızın başında kitaplara gömülebilir misiniz?

Tuttuğunuz takımın maçlarını seyretmeyip asıl maçınız için çalışabilir misiniz? Canınızın yapmak istediği şeylerden, canınız istemeden de olsa vazgeçebilir misiniz? Evet, bunları yapabiliyorsanız siz bedel ödemeye hazırsınızdır.

Ödenen tek bedel ile başarılı olamazsınız. Sadece televizyon seyretme bedeliyle üniversitede en iyi bölümü kazanacağınızı düşünüyorsanız yanılıyorsunuz.

Ödenen her bedel sizi başarıya adım adım yaklaştırmakta, son vuruşa sizi hazırlamaktadır. Jacob RIIS'in dediği gibi; "Çaresiz kaldığım zamanlarda gider, bir taş ustası bulur, onu seyrederim.

Adam belki yüz kere vurur taşa. Ama değil kırmak, küçücük bir çatlak bile oluşturamaz. Sonra birden, yüz birinci vuruşta taş ikiye ayrılıverir. İşte o zaman anlarım ki; taşı ikiye bölen o son vuruş değil, ondan öncekilerdir."

Peyami Safa