Alaüddin Attar (k.s.) Hazretleri anlatır:

[muallim]

Alaüddin Attar (k.s.) Hazretleri anlatır:

"Şah Nakşibend Hazretleri beni kabul edince, onu o kadar sevdim ki, sohbetlerinden ayrılamayacak hale geldim. Bir gün Şah Hazretleri bir yere gitmek üzere bizden ayrılmışlardı. Onun ayrılığına tahammül edemedim. Cenabı Hakka iltica ederek:

- Allahım bize Cenab-ı Bahaüddini yetiştir diye dua ettim. Bunun üzerine Şah Nakşıbend Hazretleri geri geldiler. Bu halde iken, bana dönüp, şöyle sual ettiler:

-"Siz mi beni seviyorsunuz, yoksa ben mi sizi seviyorum?" .Ben dedim ki:

- "Sizin bizim gibi çaresizleri sevmenize bir sebep ve ihtiyaç yoktur. Biz size kusurlu muhabbet ediyoruz, siz de merhameten bize iltifat buyuruyorsunuz." diyerek cevap verdim. Bunun üzerine;

-"Bir müddet bekleyin, işin hakikatini anlarsınız." buyurdu. Bir müddet sonra Şah Hazretlerine karşı kalbimde muhabbetten eser kalmadı. O zaman Şah Hazretleri;

-"Gördün mü, sevgi bizden miymiş, yoksa sizden mi?" buyurdu. Ve şu beyti okudu:

canibi ma'şuktan olmazsa muhabbet aşıka

Sa'y-i aşık aşıkı maşuka ısal eylemez

Manası: Eğer mürşidden olmazsa muhabbet aşıka, Aşığın uğraşması insanı mürşide kavuşturamaz