Yirmibeş yaşımdayım!..

[Mahi]

Yirmibeş yaşımdayım!..
Bu dünya da yirmibeş sene geçirdim.
Ne anladım bu yirmibeş seneden?
Elde ne kaldı?
Evet elde ne kaldı?
Ömrüm çölde esen bir yel gibi uçtu gitti..
Koca yirmibeş sene uçtu gitti..
Bir yirmibeş sene daha yaşayacak mıyım?
Tutki yirmibeş sene, hatta elli sene, altmış sene daha ömrüm var.
Sonra sonra?
Sonrası ölüm, sonrası toprak olmak!..
Birgün öleceğim; gözlerim görmeyecek, kulaklarım duymayacak, dudaklarım kıpırdamayacak, ellerim kalkmayacak..
O gün Ey Yunus! Seni önce kefene, sonra tabuta koyacaklar.
Sonrası malum; musalla taşı, namaz, mezar, hocanın telkini ve yapayalnız bir insan!..
İşte şu toprağın altında; elin kalkmaz , dilin dönmez, sesin çıkmazken ölüm melekleri bu dünyada yapıp ettiklerinin hesabını almaya gelecekler.
Sonra böcekler, yılanlar, çiyanlar; bu elleri, bu kolları, bu yüzü, bu bedeni yemeye başlayacak.
Çürüğe çürüğe toprak olacağım..
Şimdi ayağıma küçücük bir diken batsa acıdan kıvranıyorum.
O zor anda ne yapacağım nasıl hesap vereceğim!
Ahh ÖLÜM!!!

(Yunus Emre hazretlerinin hayatından bir kesit)

[setre]

Allah razı olsun paylaştığınız için teşekkürler...

[Asfa]

Çok güzel ve çok doğru bir açılım teşekkürler
Bunları göz önünde bulundurup o şekilde hareket etmemiz gerekiyor ama bazen mantığımız yerine ne his ediyorsak onu uygulamayı tercih ediyoruz
Bu yüzden çoğu zaman yanlışların içinde kendimizi buluyoruz