Frenk Kâfiri

[kenz]

Büyüklerden biri şöyle demişti:
-"Gerçek manada iman sahibi bir tasavvuf ehli, kendisini firenk kafirlerinden daha çirkin, daha kötü görmedikçe, o firenk kafirlerinden daha çirkin, daha kötüdür."

Bu sözün doğruluğunu anlamak için, Şemsüddin Habibuliah (k,s.) Hazretlerine sordular;
-"Bu cümlenin manasında doğruluk derecesi nedir?. Halbuki tasavvuf ehli bir kimsede güzel sıfatlar bulunur. Tasavvuf ehfi kişi bilir ki, kâfirin taşıdığı sıfatlara bürünmek küfürdür, masiyettir. Kendisinin sıfatlandığı durumlar ise imandır, daha başka değerlerdir. Bunu açıklar mısınız?.

Şemsüddin Habibuliah (k,s.) Hazretleri, şöyle buyurdular:
-"Efendim, Müceddidiye (İmam-ı Rabbani) yolunda olan büyüklerimizin bu sözlerini şöyle açıklamam mümkündür: Bu söz, "Kişinin nefsi, frenk kâfirinden, her alçak şeyden daha çirkin, daha kötüdür." manasınadır. Çünkü nefs her türlü şerrin menbağıdır. Ondan daha şer bir mahluk mevcut değildir. Tasavvufta kemale eren bir kimse, hayrı da, kemali de kesinlikle kendi nefsine bağlamaz. Bunların hepsi de kendisinde emanettir. Bu mana, tam bir fena halidir ki, yokluğa akıl erdirmektir. Müşâhade halinin de sağlamıdır.

Şayet tasavvuf ehli dışa bakar da; varlık yanını, emanet nurları gördükten sonra, kendi esas yokluğunu gözden kaçınrsa o zaman, bir iddiaya düşer ve kendi kendine bir dava güderek, "Ben güneşim.." der. Bu, Hallac'ın "Hak benim" demesine benzer. Esasta o, mazurdur. 0 makamda Öyle görülmesi normaldir. Çünkü, manevi sekir hali onu alt etmiştir. Öyle bir hale gelmiştir ki, varlıkla yokluğu ayırd edememiştir; iki yönü birbirinden ayıramamıştır. Böyle bir ayırd etme de o halde mümkün olmaz. Böyle olsa dahi, bu görüşünde o, hatalıdır. Hallac-ı Mansur'un makamına gelen Hak yolcusu sâiliklerden bu gibi yanlışlıklar meydana gelmiştir. Bu yanlışlıklardan kurtulanlar; Resulüllah efendimizin (s.a.v.) bereketi ulaştığı ve Allah'ın koruduğu kimselerdir.
(Altun Silsile s.525)

[ABDULLAH LFC]

.

[müteallim]

teşekkür ederiz...

Kendini frenk kâfirlerinden dahâ üstün bilen bir kimsenin Allahü teâlâyı tanıması harâmdır. Yâ, din büyüklerinden üstün görenin hâli ne olur?  imâm-ı rabbânî (k.s.)

mektubat I/261

nefsin ne kadar kötü bir mahluk oldugunun bir ifadesidir.