Andım adını dindi hicranım

[hocaoğlu]

Selam sana ey sevgili… Andım adını hicranım dindi. Mekan edindim hicret şehrini, arzumanım kesildi. Gayreti yetişti vasfının kalbim en içinden delindi. Yalın kıskançlıkları bıraktım kapısında evinin. İfratları bırakıp geldim esrarına ermek için muhabbetinin…

Selam sana ey  nebi… Andım adını ilhamın yetti. Sonu gelmedi hecelerin… Ki, o hecelere şemail-i şerifin erdi. Andıkça adını açıldı goncası gülün… Selamıma sesin yetişti. Kuraklıkları dindi tenimin…

Selam sana ey aşık-ı dildade… Andım adını yılgınlığım bitti. Toplandı ruhları aşıkların, karanlıklar delirdi. Gece nuru saklar içinde…Güneş çeker perdesini simsiyah gözlerine… Andım adını yıldızlar gülümsedi. Yetişti ensarın yardım eli muhacirin hasretliğine… Cihan, peşinden gidilesi yer değildi ashabının gözünde…

Selam sana ey aşkın ilk ve son hecesi… Andım adını açıldı mabedinin kapısı. Ve girdim o kapıdan içeri…

Hani Zeyd oğlu Abdullah’ın canı sıkılmıştı. “Niçin bu kadar hüzünlü olduğunu sormuştun” ona… O da sana,  “bu dünyadayken senden uzak kalınca içimizi kasvet kaplıyor. Ancak yanıbaşında ferahlıyoruz.” demişti. “Ahirette ne olacak halimiz. Sonsuz bir hayatta sensiz kalmaya nasıl güç yetireceğiz..” diye iç geçirmişti. Sen de başını eğmiş, ahirette arkadaşlarından ayrı düşmek ihtimaliyle tedirgin olmuştun. Çok geçmeden Cebrail gelmişti yanına… Seni ve neslini müjdelemişti. “Kim Allah’a ve elçisine itaat ederse işte onlar, Allah’ın nimet verdiği peygamberler, sıddıklar, şehitler ve salihlerle beraberdir. Onlar ne güzel arkadaşlardır.”vahyiyle karşılık vermişti Cebrail… Şimdi hüsranda değilsek eğer, sevdiğimizden ayrılmayacak olmanın ümidinde olduğumuzdandır.  Ruha yerleştirilen bu ışığa yetişemedi hiçbir karanlık…

  Çare sendedir efendim. Sana muhtaçtır katresi yağmurların.  Ebcedi kaybolmuş hesapların azatlısıyız. Yarılırken gökyüzü, sebebim sensin efendim. Hiç bilmediğimiz yerlere savururken günahların rüzgarı, bir med cezirle yaklaştır bizi sahiline…

Selam sana ey sevgililer sevgilisi…Andım adını affın yetişti. Giydim hırkasını ateş-i aşkın, canıma füsunun değdi. Nigar beldelerden geçtim efendim. Andım adını özge canın temaşasına erdim. Mestanesi oldum muhabbetinin.  İlminden faydalanmayı nasip etsin diye Rabbim, ışıldayan nurunla şereflenmek istedim…

Biliyorum ki sen, mebdeisin aydınlıkların…Bereketin ta kendisisin sen…Tabilerin arasında olmak istedik. Hayra sevkeden, kendisinden sonra peygamber gelmeyecek olan sevgili… İtaati emredensin, kameri ayların bitmeyen günüsün sen…

Selam sana ey şah-ı resul…

Selam sana ey güzeller güzeli…

Selam sana ey nur-u hüda…

Andım adını, denizlere vaadin yazıldı. Andım adını, dindi hicranım.

AYŞE NUR MENEKŞE