Çocukken Yaptığımız Yaramazlıklar

[Fatihan]

Herkesin mutlaka çocukken yaptığı şimdi ise aklına gelince güldüğü acayip yaramazlıkları vardır.Bunları paylaşmak istedim.Önce ben başlayayım.

Kedileri çok severim.Fakat validem onları eve almama asla müsade etmezdi ben de hep sokakta severdim onları.İlkokul yıllarımda idi.Bir gün mahallede sahipsiz bir kedi görmüştüm.Ona ekmek verdim.O esnada da boynuna ip geçirdim.Kurbanlık bir malmış gibi. :)
Amacım kedinin bana alışmasını sağlamaktı.Çocukluk işte.Ve sonra onu zorla Allah affetsin biraz da işkence çektirerek evimizin yakınında boş bir tavuk kümesi vardı oraya götürüp bağlamıştım.Güya ona her sabah akşam ekmek atacak onu sevecektim.Benim kedim olacaktı tabi.
Fakat kediyi bağladığım yerde unuttuğum için kedinin sesini komşular duymuş.Allahtan ölmeden kurtardık.Tabi bizde temiz dayağımızı yedik... :P

[ABDULLAH LFC]

Tabi bizde temiz dayağımızı yedik...

afiyet olsun kardeşim, afiyet olsun... :)

çocukluk işte... :)
bizde çocukken sinekleri yakalar, ayağına ip bağlardık. sineği bırakınca iple birlikte uçar giderdi, çok yükseğe olmasa da...biz de bu duruma sevinirdik...ne biçim sevinmeyse artık :)

[enfa]

:)  :)

[enfa]

aklımıza gelmiyordur yoksa herkesin yaptığı bi yaramazlık vardır :wink:

[Himmet]

 :)

[ankebut-57]

aklımıza gelmiyordur yoksa herkesin yaptığı bi yaramazlık vardır :wink:

Varda... Söylemem... :oops:

[enfa]

Varda... Söylemem...

söz annenize söylemicez  :P

[Fatihan]

söz annenize söylemicez

:)

[ankebut-57]

Tamam o zaman.

Küçükken minik bir kedimiz vardı. Daha tam olgunlaşmamış meyve misali, hayatının baharında... Geçinip gidiyorduk. Ta ki bir gün ben mutfakta karanlık işler çevirene kadar...

Ne yaptığımı tam hatırlamıyorum ama sanırım mutfak taşının üzrerinde her zaman olduğu gibi yeni bir yaramazlığıma imza atmakla meşguldüm.

Tabii bizim pisi peşimi bırakmaz. Şuç ortağım... Hem alt tarafımda. Yapılan işten elde edilen kârdan payını beklemekte...

Derken o sırada nasıl oldu bilmiyorum, eskiden bizim oaralarda "Sini" dediğimiz geniş dairesel şeyler olurdu. Sofra onun üzerine kurulurdu. İşte o benim ufak bir dokunmam neticesinde, sanki suçumuzu ele vermek istercesine büyük bir gürültüyle yere indi.

Tabii bizim kediciğin tam altında olduğunu nerden bilebilirdim. Birden can havliyle kendimi mutfaktan dışarı attım. Ama bir gariplik vardı! Pisi nerelerdeydi?

Demek beni satmıştı. Halbuki ona da yaptığı işine mukabil peynir mükafatı vardı. Sağa baktım sola baktım kedicik yok!

Birden gözüm yerde yatan sininin üzerinde yoğunlaştı. Acaba sini neden tam olarak yere kavuşmamıştı da, yerle arasında biraz mesafe vardı. Sanki arasında birşeyler varmış gibi...

Yavaşça siniyi kaldırdım. Aman Allah'ım bizim pisi bu...

Hareketsiz...

Tabii yaklaşmakta olan ayak seslerinden ürktüğüm için olay mahallini terketmek en akıllıcaydı. Ve öyle yaptım!

Birazdan içerden sesler gelmeye başladı;

- Vah! Ölmüş...
- Vah vaah!

Demek suç ortağım minik kedim bizlere ömür olmuştu.
Ben daha ses çıkarmıyorum tabii. Komşu kızının bizim ailenin, kediciğimi bahçedeki ebedî istirahatgâhına defn işlemlerini, pencereden muzdarip gözlerle izlemekteyim. Tabii defn işlemlerinden sonra bizimkiler bu fâili meçhul cinayetin fâilini bulabilmek ve olayı aydınlatmak için geniş çapta bir araştırma yürüttüler.

Neticede yakayı ele verdik!

:cry:  :cry:

[Fatihan]

:)  :)

paylaşım için sağolun.
Ama kediye üzüldüm doğrusu.

[ankebut-57]

Zaten o kedinin başına gelenlerde çok sevdiğim için değil mi.
:cry:  :cry:

[Fatihan]

Biz de kediyi sevdiğimiz için bağlamıştık.Ama komşuların sayesinde ölmekten kurtuldu.

[Himmet]

Komşu kızının bizim ailenin, kediciğimi bahçedeki ebedî istirahatgâhına defn işlemlerini, pencereden muzdarip gözlerle izlemekteyim.

Kardeşim siz neden muzdarip oldunuz bir mana veremedim.Asıl muzdarip olan zavallı kedicik olmuş... :(

[Eıraf]

Yaptığımız yaramazlıklar bol ama benim çocukluğum öyle hayvanlarla değilde yaşadığım yer icabı taş duvar arasında geçti o yüzden yaramazlığımda ona göredir..
Biz hep arkadaşlarla apartman içinde en alt kattaki merdivenlerden karton  ile  kayardık 4 kafadardık biz hep beraber iki kişi öne iki kişi arkaya dördümüz bir koli üzerinde en başından merdivenlerin açagıya kadar kayar apartman sakinlerinden biri bizi kovana kadar hiç bıkmadan böyle devam ederdi.. bir defasında bir arkadaş demirlere takılı kalmıştı biz aşagı indik baktık birimiz eksik :D  meğer takılmış baş aşağı merdivenin demirlerine biz onu gürünce o haldeki korkumuz tabi anlatılmaz yaşanır :P annesini çağırdık hemen annesi kurtarmıştı oda son kayışımız oldu artık

ilk aklıma bu geldi yaramazlık deyince

[İsra]

benim hiç aklıma gelmiyor demekki pek yaramaz biri değildim:)