Mademki yaşıyor mademki varsın
Birazda hayata umuda dokun
Gecikmiş zamanlar mazide kalsın
Birazda bu güne yarına dokun

Yıllanmış hasreti koy bir sandığa
Sende bir bilet al gel mutluluğa
Son tren kaçmadan bak yaşamaya
Biraz da gönlüne kalbine dokun

Gözyaşı getirmez gideni geri
Bu boş pişmanlığın yok bir değeri
Söndürme içinde yanan feneri
Birazda ışığa güneşe dokun.

Ahmet Selçuk İlkan