Sadakat islami Forum

Hepimiz bir zamanlar çocuktuk...

Bizlerin kahrını çeken büyüklerimiz vardı. Ağladığımızda yüreği parçalanan ve her anı ızdırap dolan, eli öpülesi değerli insanlar onlar.

Bugün...

Belki rahat bir yaşamın arasından veya sıkıntılı günlerin çileli yumağından çıkıp geldik. Şuan bulunduğumuz ortamı belki kendi adımıza beğenmeyebilir ve bizden daha iyi olanlara bakıp özenti içerisinde olabiliriz.

Peki ya diğerleri...

Bizim bulunduğumuz ortam ve şartlara sahip olamayanlar...

Diğer Türkiye...

Bayramın tadına varamayanlar. Bayram günü kendisine sesini duyaracağı kimsesi olamayanlar. Hayatın zor şartları altında bir cami veya park içine kundak içinde bırakılıp insanlığa emanet edilenler.

Onlar, Bayramı nasıl kutluyordur acaba ?

Günün ilk ışıklarıyla birlikte içimizde değişik bir heyecan olur. Bayramlaşmak için büyüklerimizin ellerini hürmetle öper ve kucaklaşırız. Değişik bir hazdır bu.

Peki ya bu histen uzak olanlar.

Elini öptüğünde kendisini kucaklayacak ve kulağına " iyi ki varsın canım yavrum" diyecek anne ve babası olmayan yetimler, yetiştirme yurdunda büyüyenler. Onları düşündük mü acaba ?

***

Evladı için gecesini gündüze çevirip adeta nöbet tutan anneler, giymeyen, içmeden evladı için çalışan babalar. Can yavrusu için güzel ayakkabı almak için altı delik ayakkabı ile gün geçirip yolları arşınlayan koca yürekli atalar...

Biz zamanlar can parçaları için dünya ya meydan okuyan bu büyükler acaba bugün neredeler ? Bayram geldiğinde ellerini öpüp onları sıcacık sevgiyle kucaklayarak kendilerine " sen olmasaydın ben bugünlere gelemezdim" diyecek evladı, çocukları yanında mıdır acaba ?

Yoksa onlar huzur evi adı altında KİMSESİZLER yurduna mı bırakıldılar ?

Onları düşündük mü bu bayram acaba ?

Gelin değerli dostlar bu bayram kendi anne ve babamızın ellerini öpüp, çocuklarımızı kucakladıktan sonra hiç olmazsa yetiştirme yurtlarına veya Huzur evlerine gidip yüreği kapıda acaba bana gelen var mı diye bekleyen kişileri ziyaret edelim...

İçimizdeki bazı kişilerin ferdi hatalarını, toplum olarak kişisel anlamda biz düzeltelim. Sönmeye yüz tutan umut çiçeklerine hiç olmazsa bir damla ümidi biz damlatalım.

Kimsesiz olarak anne ve baba sevgisinden mahrum büyüyen çocuğu kucaklamak bize bir şey kaybettirmez ama gelecek adına bir çocuğun küçük yüreğine dağ gibi umut verebiliriz.

Terk edilmişliğin acısı içerisinde ölüm meleğini bekleyen, kurtuluşu kara toprakta arayan bir büyüğümüzün elini öpmek bizde eksiklik olmaz ama, hayalleri bile umutsuzluk rüzgarında savrulup yeksan olan kişide o güne dair yaşam anlamı verebiliriz.

***

Yüreğimizde barındırdığımız sevgi, içimizde beslediğimiz insanlık adına gelin bu bayram kimsesiz denilenlere " yanınızda biz varız" diyebilme güzelliğine sahip çıkalım.

Yaratılana yardım edene, en umutsuz anında YARATAN yardım edermiş...

Bu bayram, ziyaretimizle veya sesimizle birilerine bayramın mutluluğunu yaşatalım.

Bugün unutulmadığımızın değerini bilip yarın unutulmuşluğun acısını tatmamak ve başkalarına yaşatmamak adına, sevdiklerimizle ve bütün insanlığın barış, dostluk içinde bir bayram geçirmesi dileklerimle...

En güzel bayramlar, sizinle ve bizlerle olsun....



Hüseyin AKKAŞ

sonsayfa.com