Ey insan.....
Halka hizmeti hakka hizmet bilen ve bu hizmete dünya menfaati düşünmeyerek katılan bütün gönül insanlarına dua ve şükranlarımı arz ediyorum.
Ve ben, bana sesleniyorum…
Ey insanoğlu; yer yüzünde nice sarayların, tahtların, hazinelerin sahibi sen oldun.
Soylu oldun.. Sultan oldun…Padişah oldun… her şey senin oldu…
Ama sen, sen olmadın…Huzur bulamadın…
Şöhretini, servetini, makamını kurtardın…
Ama sen, kendini kurtaramadın…
Ordulara, ülkelere, krallara hükmettin…
Ama sen, kendine hükmedemedin…
Döktüğün mazlum kanlarıyla tarihin yüzünü kızartın…
Ama senin, yüzün hiç kızarmadı…
Şehvetinin azgınlığı karşısında dağlar- taşlar, kurtlar- kuşlar utandı…Hz Lut utandı…
Ama sen, utanmadın…
Kibir ve bencilliğin girdabında döne döne yozlaştın…
Ama sen, kendinle yüzleşemedin…
Ekonomik yasaları, haramlarla doldurulmuş kasaları düşündün…Hep düşündün…
Ama sen, düşünür olamadın…
Ciltler dolusu kitaplar yazdın..Alim oldun…Alkışlandın..
Ama sen, ilminle amil olamadın…
Kendini ilah edindin,…Dünyanın geçici hazlarını satır satır okudun…
Ama sen, ölümü okuyamadın…
Hayvanlara vahşette iftira ettin…
Ama sen, kendi vahşetinden hiç söz etmedin…
Aç bıraktığın milyonlarca insanın çığlıklarını, şarap sofralarında kendine meze yaptın…
Ama sen, bir gönül yapamadın…
Depremlerden, sellerden, yangınlardan, tayfunlardan korktun…
Ama sen, Allahtan korkmadın…
Ey insanoğlu!
Oysa sen; Allah’ın;
-En çok sevdiği,
-Kendi ruhundan ruh verdiği,
-Melekleri önünde secde ettirdiği,
-Sana şah damarından yakınım dediği,
-Varlıklar içinde en şerefli yarattığı,
-Akıl nimetini bahşettiği,
-Ve cennetler vaat ettiği,
Üstün bir varlıksın…
(alıntı)
